Wiosenne dyniogłówki

Hej! :D Udało się! Pierwsze dyniogłówki od narodzin Oliwki zostały zrobione. A nie było to proste zadanie! Nie chce wyjść na wiecznie zmęczoną i narzekającą, ale ciągle nie ogarniam nowej sytuacji w domu. Właściwie to jestem w szoku. Sądziłam, że mała nie będzie jakoś specjalnie przeszkadzać w mojej twórczej robocie, bo przecież noworodki dużo śpią, ale rzeczywistość okazała się brutalna i prawie codziennie wieczorem padam na łóżko razem z dziećmi. Ostatnio zaczęłam szczerze podziwiać rodziców dwójki i więcej dzieci. Wszyscy powinni dostać medale - szczególnie matki. Superbohaterowie! Superbohaterki!

Ja póki co ledwo wyrabiam się z domowymi obowiązkami. I nie wiem czy w najbliższym czasie uda mi się zwiększyć tempo, na tyle, żeby między myciem podłogi, a gotowaniem obiadu znaleźć czas na rozmyślanie o sztuce xD . W sumie wątpię :( . Już bez tego czuję się, jakbym brała udział w jakimś maratonie. Dlatego jestem bardzo zadowolona z tego, że umiałam się zmotywować do ulepienia tych dyniogłówek. Nie są idealne, w każdej bym coś poprawiła, ale sprawiły, że zatrzymałam się na chwilkę, przypomniałam sobie o mnie samej i o tym, jak miło jest "zrobić coś z niczego" :) .

Przedstawiam panienki:

Jacuś w "szczerym" uśmiechu reklamujący dyniogłówki :D

 

I moje chińskie oczka :) 

Lecę, bo maraton dzisiejszego dnia jeszcze się nie skończył!

Czas ululać dzieci. Może dzisiaj mi się uda wypić herbatę zanim zasnę :D

Życzcie mi powodzenia. 

Do napisania!
<3